Зилолабону: Қайнаб чиқар булоқдек кўз ёш, Адабиёт шўринг қуриди
Битта шерик топмадим, аритгали дардимни,
Дўсти ёронларим ҳам, билмадилар қадримни…
«Дунё ўзбеклари»дан:
Зилола менинг Канададаги тинч ва сокин, лекин жўшқин ва шиддатли ҳаётимга «Имо» орқали «Кук-ку» деб кириб келди. «Дунё ўзбеклари»да эълон қилинаётган мақолалар унинг эътиборини тортганини айтиб, мен билан дардлашмоққа қарор қилибди.
Мен уни Абдулла Орипов вафоти муносабати билан ёзган таъзия шеъри орқали олдинроқ танигандим. Бу шеър буюк шоир вафоти муносабати билан ёзилган шеърлар орасида энг муносиби эди. Ҳали ҳеч ким Абдулла Орипов номи ва ижодига мос марсия ёза олмаган бир пайтда мен ҳали эшитмаган ва билмаган қизчанинг бу шеъри юрагимни қаттиқ ҳаяжонга солди:
Шоир кетди,
Мийиғида кулганча ана…
Дуқиллатиб ёғоч асони.
Тинди юрак, Қилиб тантана,
Йўқлагани кетди Худони!
Буюкликка етган руҳ яккаш,
Изғиб юрар самовот узра.
Тинчиб қолди ,борлиқ дафъатан,
Ўтмиш титиб ётур, хотира…
Шоир ўлди, Шеърнинг кўксида.
Қаламига суяниб аста…
Хув, улуғвор стол устида,
Қоғоз қолди ундан бир даста.
Адабиёт, йиғла укириб,
Буюкларинг кетди қўл силтаб.
Сен, қадрига етмас Шоирни,
Фаришталар турибди сийлаб!
Ғийбатлардан толиққан руҳи,
Самоларда учмоқда озод.
Йиллар бўйи чеккан андуҳи,
Шеърларида солмоқда фарёд.
Энди у йўқ! Ғанимлар яйрар.
Тантанаси аршга етгўлик.
Англолмайди буюкларини,
Бўлмаса гар қалбда эзгулик.
Сўзлар сизиб кирар нур бўлиб,
Юрагимнинг ҳар бир ерида
Ғанимларга мийиғда кулиб,
Яшаётир шоир, шеърида!…
Шоир кетди, Йўқлаб Худони…
Шунинг учун бўлса керак Зилола билан тезда тил топишиб кетдик.
Мен юборган «Овозли» номаларимга негадир фақат ёзув билан жавоб берарди. Бир кун бунинг сабабини изоҳлаб: «Мен эшитолмайман…» , — деб жавоб берди. Дамим ичимга тушиб кетди. Ҳазиллашаяптими деб ўйладим. Минг афсуски, рост экан…
Зилола 14 ёшида менинггит билан оғриб, оғир асорат олди — кар бўлиб қолди. Бугун ўз умрининг 30 баҳорини қаршилаган Зилола — ўзбек адабиётининг садоқатли мухлисидан — шеърият боғида ўз ўрни бор истеъдодли ижодкорга айланди. Лекин у номард табиатнинг унга кўрсатган жоҳиллигидан сира ўкинмайди. Унинг руҳи тетик, ижодига, адабиёт равнақи ва ўз истиқболига бўлган умид ва ишонч туйғулари юрагида лиммо лим.
Зилола шеър ёзишни — энг олий ҳилқат — табиатнинг унга юборган инъоми деб билади:
Оҳ, шоирлик юки эзмоқда,
Ваҳимали инграйди илҳом.
Ҳой, кет дейман, илжайиб дейди,
— Мен Аллоҳдан сен учун инъом…
Унинг шеърларида ижтимоий сиёсий давр руҳи, ҳаёт фалсафаси, бугунги ижодкорнинг маънавий қиёфаси бор бўй басти билан ўз ифодасини топган:
Олам аро тарқалди миш-миш,
Анув шоир эканми беюз?…
Ортдан ёғар пайдарпай қарғиш,
Жабр кўрган эмиш «қоракўз»
Адоватлар турфа ранг олар,
Изғиб юрар маломат тоши.
Не қиламан, эрта менга ҳам,
Чимирилса «Раиснинг» қоши…
Мен Жиззахда туғилиб ўсган, айни пайтда Тошкентда истиқомат қилаётган синглим Зилолабонуга олис Канададан туриб — юксак ижодий омад ва бахт саодат тилаб қоламан…
Исмат Хушев,
«Дунё ўзбеклари» Бош муҳаррири,
Торонто шаҳри, Канада, 20 май, 2017 йил…

ДАРДИМ…
Неча кунгки, дилда ором йўқ,
Неча кунки, кишанда қалбим.
Ҳақиқатлар очилар бунда,
Гоҳ қувонсам, гоҳ ўсар дардим.
Оҳ, шоирлик юки эзмоқда,
Ваҳимали инграйди илҳом.
Ҳой, кет дейман, илжайиб дейди,
— Мен Аллоҳдан сен учун инъом.
Олам аро тарқалди миш-миш,
Анув шоир эканми беюз?…
Ортдан ёғар пайдарпай қарғиш,
Жабр кўрган эмиш «қоракўз»
Адоватлар турфа ранг олар,
Изғиб юрар маломат тоши.
Не қиламан, эрта менга ҳам,
Чимирилса «Раиснинг» қоши.
Хилвираган қоғоз қўйнимда,
Қаламимни тишлаб ғажийман.
Гўё бари айблар бўйнимда,
Ўз- ўзимдан жуда ранжийман.
Сиёсатга эврилган ижод,
Ўзлигидан айрилгандайин.
Мен ўзимни шоирман дея,
Энди айтинг қандай алдайин?
Юксак унвон, соҳта табриклар,
Юмшоқ кўрси ва кенг бир хона.
Орзу, орзу хаёлдан бошқа,
Ўзи ижод қилдимми Она?
Сафсатага йўқ менинг хушим,
Керак эмас менга дабдаба.
Шоир қалбин англасин улус,
Унга душман асли мартаба.
Қайнаб чиқар булоқдек кўз ёш,
Адабиёт шўринг қуриди…
Фисқи фасод урчиган дамда,
Кўнгилларда ҳасад туғилди.
Барисидан кетаман буткул,
Аянчлидир шеърим қисматинг.
Ижод сенга силтаб кетсам қўл,
Сабр қил деб мени, қистадинг…
Олисларга ҳайқиргим келар,
Ноҳақликни уриб тўнтаринг !
Шоирларнинг мансабин эмас,
Шоирларнинг кўнглин кўтаринг !
Неча кунки дилда ором йўқ,
Неча кунги кишанда қалбим…
ЗИЛОЛАБОНУ
15.05.2017 Й

ОҒРИҚ
Шеърлар йиғлар, шоир кўксида,
Бу оғриққа кўрсатолмас важ.
Шеърим сени фарзандим десам,
Соҳта сўзинг тизилган ,фалаж…
Сўзлар йиғлар, шоир забони,
Талх тортгандек алжирар бежон.
Қалбимдаги қумримни юпат,
Бир дард бергин менга Художон!…
Бахс айлашар ,шому саҳарда,
Кукулашиб Тунда каккулар.
На бир маъзмун,на ўтли сатр,
Ёзилажак соҳта « Хоккулар»
Кўнгил майли,дилроз бўлибдир,
Кечинмалар, адаб ирфони.
Ўқувчилар шеър ўқир яйраб,
Ёд ололмас Лекин Қуръонни.
Адабиёт, йиғлар кўксимда,
Чўлпонлари ётур кишанда.
Осмон тушиб кетгай устимга,
Абдуллолар юрган гулшанда…
Бисотимда бор меҳрим сочиб,
Кўтараман шеърим қадрини,
Зулмат аро ғамгин жилмайган,
Кўрдим устоз Рауф Парфини.
Йўқ, энди мен, қилолмам тоқат,
Шоирликдан юргайман нари.
Суйкалганди кеча ўзгага,
Энди менла ул илҳом пари…
Жазавада исёнкор руҳим,
Адабиёт тинмади жавраб.
Шеърлар оқар дақиқа сайин
Тулғоқ тутган онадек, ё Рабб!…
Зулмат аро кўзим қамашар,
Бир нигоҳки… этади таъқиб,
Оқ деворга ёзади недир,
Шавкат Раҳмон сўзсиз ,тутоқиб…
Авлодлар ҳам, алмашар бунда,
Аср оша тарих жилмаяр….
Безовта руҳ исёнда кунда,
Муҳташам бир дардлар улғаяр.
Ҳар дақиқа , туғилар шоир,
Ҳар дақиқа, дилроз айтилар.
Шоир ,шоир тагин гуллатар
Ва тош отиб бирдан ҳайқирар.
Мана шундай, рудапо дунё,
Мана шундай, харобдир ҳислар.
Онгим дейди, нари юр шеърдан,
Қалбим эса келтирар ,сўзлар…
Менга қисмат бўлди шоирлик,
Вужудимни ўртар дамбадам.
Даҳо санаб ўзимни ўзим,
Мисра битдим,кўҳлик ,муҳташам!…
Адабиёт бағринг кенг жуда,
Завол топмас марҳаматларинг
Кундан кунга туғилган билсанг ,
Қизғалдоқдек « Муҳаммадларинг.»
Андишанинг оти қурқоқми?
Қараёлмам Эркин Воҳидга,
Тўртта сўзни жуфтлаб ёзганман,
Ва бахш этдим менга содиққа.
Шеърлар йиғлар шоир кўксида,
Соҳталикка беролмай барҳам.
Танқидларга чап берган Шоир,
Жўшиб мана қилмоқда байрам…
20.05.2017 йил
ЗИЛОЛАБОНУ

Ассалому Алайкум Раҳмат Исмат ака. Шунчалик эътибор берибсиз. Моҳи Рамазон ойида бир – биримизга эзгўлик, меҳр эътибор улашиб чарчамайлик. Аллоҳ рози бўлсин. Инсон руҳиятини кўтара оладиган қадрдонларимиз борлигидан мамнунман.