
Хуршид Даврон,
Ўзбекистон халқ шоири.
26 сентябрь куни ҳассос рус шоираси Марина Светаева (1892-1941) таваллудининг 120 йиллиги нишонланади.
Адабиётга ўзига хос овоз билан кириб келган шоира ижоди рус шеъриятининг ўлмас хазинасидан муносиб ўрин олган.
Мен ҳам шоиранинг шеърларига жуда эрта мафтун бўлиб, унинг бир неча шеърини ўзбек тилига таржима қилганим билан фахрланаман (Мазкур сайтда таржималарим билан танишиб олиш имконига эгасиз).
Буюк шоира қолдирган бой адабий меросида унинг ҳеч кимникига ўхшамаган бадиий тафаккури акс этган прозаси алоҳида эътиборга молик.
Эътиборингизга ҳавола қилинаётган «Менинг Пушкиним» бадиаси 1937 йилда ёзилган.
Бадианинг ҳар бир жумласига сингган шоира эҳтироси, буюк рус шоирига чексиз муҳаббати, унинг ижоди ва ҳаёти ҳақидаги титроқ ўйлари сизни лоқайд қолдирмайди, деган умиддамиз.
Бадиани ажойиб ўзбек шоираси, Светаеванинг худди мендек мафтунлик билан севган Ойгул Суюндиқова таржима қилган.