Ромиз Равшан
Ғ А З А Л
Бир саҳар ювдим юзиму
кўзимни бир ҳовуч сувда,
Кўрдим оёқдан бошгача
ўзимни бир ҳовуч сувда.
Танидим бўри, қўзини,
бу дунёнинг ҳар тусини,
Одамларнинг нокасини,
соғини бир ҳовуч сувда.
Топдим ўтиб кетганларнинг,
бу дунёдан кўчганларнинг,
Юз йил олдин ичганларнинг
изини бир ҳовуч сувда.
Отдим бор дарднинг тошини,
турдим, тик тутдим бошимни.
Эритдим кўзим ёшининг
тузини бир ҳовуч сувда.
ОҲ, БУ ҚИЗНИНГ БАРМОҚЛАРИ
Оҳ, бу қизнинг бармоқлари
Бармоқларимга тегмади.
Юрагим оғриган кеча
Келиб, эшигим чертмади.
Оҳ, бу қизнинг бармоқлари
Бир мактуб ёзрми экан?
Бир кун ўлди, деб эшитса –
Қабримни қазарми экан?
Оҳ, бу қизнинг бармоқлари
Юир узук тақди белига.
Қиз эди, бир сўз демадим,
Энди не дей бу… келинга?!
Оҳ, бу қизнинг бармоқлари
Узун-узун бармоқлари…
Чертмади, она, чертмади
Эшигимни бармоқлари.
ҚЎШИЛСАК
Дарду ғам дилдан ётланиб,
Бироз севинсак шодланиб,
Кўнглимиз ҳам қанотланиб,
Учган қушларга қўшилсак.
Кўрмасак шу кўрганларни,
Термасак шу терганларни,
Ёдга олиб ўтганларни,
Шу ёғишларга қўшилсак.
Тупурсак эгри ишларга,
Ғийбатларга, урушларга,
Дунёда на сўкишларга,
На қарғишларга қўшилсак.
Сўзимизда рост бўлмаса,
Бу дунёга бас келмаса,
Демоққа бир сўз келмаса,
Сассиз тошларга қўшилсак…
ЧИҚАР
Қўлга қалам олган чоғда,
Сатрларим қорайганда
Куйлагимга сизган қондай
Қайғулар вароққа чиқар.
Жонимда сўзлар сиқилар,
Ортар, устма-уст йиғилар,
Юз қўшиқ чўкар, бўғилар,
Бир қўшиқ қирғоққа чиқар.
Куйган кўп шоир сўзидан,
Ўпган йўқ шоир кўзидан.
Шеърнинг астари юзидан
Қиммат, қимматроққа чиқар…