Карим Баҳриев
Бу дунё шу экан – розим қоладир,
Кўпим кетиб борар, озим қоладир.
Бобом шакроб ичиб, пиёла қўйган
Токчада мунғайиб созим қоладир.
Вақт отлтғ бешафқат юлиб кетажак –
На кибр, на қадди ғозим қоладир?!
Ҳар тулки қошида турланганим йўқ,
Этим қолмаса ҳам, юзим қоладир.
Бу бўз кўйлагимни эгнимдан ечдим,
Эрта мени ечиб, бўзим қоладир.
Қалбимга етмади васлимга етган,
Дилимда тахланиб сўзим қоладир.
Юрагим ёнадир. Кетар нурларим.
Ёшлар оқиб тугар… Кўзим қоладир.
Тизимда чўкмадим ҳеч бандага тиз,
Товонимда босган изим қоладир.
Изимда ўт унар… Балким, мен оққан –
Ариқлар сувида тузим қоладир.
Агар мендан ҳеч не қолмаганда ҳам,
Шу икки хаёлчан қизим қоладир…
1994-2011