Баҳодир Узоқов
Ўзбегим
Сарвқомат гўзаллар,
Девқомат паҳловонлар
Достонида акс этган.
Шоҳи-Зинда, Регистон,
Минораи Калонлар
Савлати кўкка етган.
Жаннатмакон боғ-бўстон,
Қандолату-таомлар
Таьрифи четга кетган.
Табиати мўьтадил,
Халқи эса соддадил
Аждоди ҳалол ўтган.
Қанча улуғ сиймолар,
Хоразмий, Ибн-Синолар
Буюк асарлар битган.
Подшолари зиёли,
Фуқороси иймонли,
Маьрифатда кун ўтган.
Бобур шоир бўлгандек,
Олим Мирзо Улуғбек
Коинотни кашф этган.
Муҳаммаднинг уммати,
Ўзбек турки миллати
Шундай бир халқ бор экан.
ххх
Мана келди сенсиз илк баҳор,
Табиат ҳам уйғона бошлар.
Қушлар сайрар сенсиз ҳар наҳор,
Армон мени сен томон бошлар.
Бугун тонгда йил ошинг бериб,
Қабристонга келдим сўроқлаб,
Не ҳам қилай, юрагим тилиб,
Чин дунёга кетдинг йироқлаб.
Қабринг узра лола қизғалдоқ,
Алвон бўлиб ёзибди япроқ.
Ғунча бўлиб сўлдинг қизалоқ,
Сени ютиб тўйдими тупроқ?
Бу дунёда эдингку борим,
Ёлғизгина гўзал гулзорим,
Бахтим, тахтим, дилдаги орим,
Нега кетдинг, тингламай зорим?!